Je bent zeven jaar. Mama ligt in het ziekenhuis. Papa zegt dat ze ‘iets stoms’ gedaan heeft. Ze vindt het moeilijk om gelukkig te zijn.
Alle schone dingen is het verhaal van een jongen die, om zijn depressieve en suïcidale moeder opnieuw hoop te geven, aan een lijst begint met alle schone dingen die de moeite waard zijn om het leven te leven.
1. Dame blanche.
2. Kungfufilms.
3. Laat opblijven en dat je dan tv mag kijken.
4. De kleur geel.
Elke dag legt hij een briefje onder haar hoofdkussen met daarop een schoon ding geschreven. ‘En ik weet dat ze ze leest want ze komen altijd gecorrigeerd terug.’
Ondanks het zware thema is Alle schone dingen in de eerste plaats een geestige, ontroerende en troostrijke vertelling, in een intieme setting. Een toneelspeler, een paar attributen en een paar heerlijke jazznummers, verder niets.
De solo Every Brilliant Thing van de Britse theaterauteur Duncan Macmillan veroverde de voorbije jaren de harten van toeschouwers en critici wereldwijd, en is nu voor het eerst in Vlaanderen te zien.
Tom Dewispelaere kruipt in de huid van de verteller en gaat samen met het publiek op zoek naar wat het leven de moeite waard maakt.
Een hartverwarmend verhaal in tijden van zielennood. Een klein cadeautje voor wie bereid is mee te helpen uitpakken.
Wie vragen heeft over zelfdoding, kan anoniem terecht bij de Zelfmoordlijn via het gratis nummer 1813 of op de website zelfmoord1813.be.
'Poëzie vindt Dewispelaere in zijn aanspreking van het publiek. Hun interventies zijn dan wel half gescript, ze leveren ontwapenende momenten op.' ***
duur 70 min taaliconen ****
theater arsenaal
in de pers
'Eerder dan de beladen emotionele kaart te trekken wil Alle schone dingen vooral een warm, troostend bad bieden. Daar slaagt de voorstelling overtuigend in. De humor vijlt de scherpste randjes eraf om zo een ode aan het leven te brengen. Er is altijd hoop, is de optimistische boodschap, ook als het moeilijk gaat. Of zoals dat in de tekst klinkt: ‘Als je je nog nooit in je leven intens ellendig hebt gevoeld, heb je waarschijnlijk niet goed opgelet’.'
'De vertolking van Dewispelaere kruipt onder de huid en laat daar een warm vuur branden.'
'Tom Dewispelaere zet deze diepmenselijke onzekerheid in als wapen tegen de eenzaamheid van een zelfmoord.'
'Poëzie vindt Dewispelaere in zijn aanspreking van het publiek. Hun interventies zijn dan wel half gescript, ze leveren ontwapenende momenten op.'